Strefa eufotyczna

Za zasięg (grubość) strefy eufotycznej przyjmuje się tzw. głębokość kompensacyjną procesu fotosyntezy w morzu (Parsons i in. 1977). Jest to głębokość, na której tempo procesów metabolicznych i katabolicznych w fitoplanktonie są takie same. Powyżej tej głębokości fotosyntetyczna produkcja tlenu przewyższa jego zużycie na oddychanie fitoplanktonu zaś poniżej sytuacja jest odwrotna tj. zużycie tlenu na oddychanie fitoplanktonu przewyższa fotosyntetyczną produkcję tlenu. Zasięg strefy eufotycznej jest obliczany zgodnie z kryterium optycznym tj. wyznaczana jest głębokość do której dociera 1% strumienia światła wchodzącego tuż pod powierzchnię morza z zakresu fotosyntetycznie użytecznej radiacji PAR tj. od 400 nm do 700 nm. Skrót PAR pochodzi od Photosynthetically Available Radiation. Zasięg strefy eufotycznej wyrażony jest w metrach.

Metodyka

Zasięg strefy eufotycznej wyznaczany jest za pomocą modelu DESAMBEM (Woźniak i in., 2008). Przy pomocy modelu DESAMBEM wyznaczane są pola światła w toni wodnej , które pozwalają określić oświetlenie na poszczególnych głębokościach. Wyznaczenie zasięgu strefy eufotycznej polega na wyznaczeniu głębokości na której oświetlenie względne (w stosunku do oświetlenia PAR(0) tuż pod powierzchnią morza) PAR(z)/PAR(0) przyjmuje wartość 1%.

Odnośnik do parametru w Systemie SatBałtyk:

Strefa eufotyczna